Πρωτιά στον τομέα της ανακύκλωσης σημειώνει ο δήμος Χαλανδρίου, με το ποσοστό της ανακύκλωσης να ανέρχεται στο 80%, βάση έρευνας που έγινε στα μέσα Δεκεμβρίου στο σύστημα μπλε-κίτρινου-πράσινου κάδου.

Αυτή τη στιγμή, στα περίχωρα μιας από τις πλέον υπερμοντέρνες «μεγαπόλεις» του πρώτου κόσμου – και μάλιστα μετά από μια χρονιά όπου το παγκόσμιο κοινό φαινόταν επιτέλους να ευαισθητοποιείται σχετικά τη δραματική απειλή της υπερθέρμανσης του πλανήτη – συντελείται μια κλιματική καταστροφή, τρομακτική πέρα από κάθε φαντασία, ο υπόλοιπος κόσμος όμως δεν φαίνεται να δίνει ιδιαίτερη σημασία.

Οι φωτιές στη Νέα Νότια Ουαλία της Αυστραλίας μαίνονται από τον περασμένο Σεπτέμβριο, έχοντας μετατρέψει σε στάχτη πάνω από δύο χιλιάδες τετραγωνικά μίλια, και παραμένουν εντελώς ανεξέλεγκτες, ενώ είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα συνεχίσουν το καταστροφικό τους έργο τουλάχιστον μέχρι και τα τέλη του Γενάρη, οπότε αναμένονται και οι πρώτες μεγάλες βροχές. Μπορεί να διαρκέσουν και παραπάνω όμως, ενισχυμένες από τα αλλεπάλληλα κύματα καύσωνα που συγχρόνως πλήττουν την χώρα, η οποία τεχνικά αποτελεί μια ολόκληρη ήπειρο, και την θαλάσσια ζωή στον ωκεανό που την περιβάλλει. Όπως σημειώνει η κύρια αγγλόφωνη εφημερίδα της Σιγκαπούρης, Straits-Times, «στη στεριά, η διαρκώς αυξανόμενη ζέστη που επικρατεί στην Αυστραλία, θυμίζει συνθήκες Αποκάλυψης – στον ωκεανό, η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη».

 Η πυκνότητα του καπνού στην ατμόσφαιρα του Σίδνεϊ είναι τουλάχιστον δέκα φορές πάνω από τα επιτρεπτά όρια, παραλύοντας εντελώς την ζωή στην πόλη. Πάνω από 500 μίλια πιο μακριά, η Μελβούρνη στραγγαλίζεται επίσης από τα σύννεφα του καπνού, ενώ ακόμα και οι παγετώνες στη Νέα Ζηλανδία έχουν αλλάξει χρώμα από τις φωτιές. Μια πρώτη αναφορά που έκανε λόγο για «ουσιαστική εξαφάνιση» των κοάλα αποδείχθηκε εσφαλμένη, σύμφωνα με μια άλλη, νεότερη όμως, έχουν ήδη χαθεί από την καταστροφή 480 εκατομμύρια ζώα. Και επειδή τα φυτά περιέχουν διοξείδιο του άνθρακα το οποίο απελευθερώνεται με την καύση, όταν τελικά οι φωτιές καταπέσουν, θα έχουν τουλάχιστον διπλασιαστεί οι ετήσιες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα για την Αυστραλία.

 Το πιο ανησυχητικό από όλα όμως είναι ίσως η γενική απάθεια που παρατηρείται στον υπόλοιπο κόσμο σχετικά με την τεράστια αυτή καταστροφή. Πώς εξηγείται; Υπάρχουν πάντα οι συνήθεις λόγοι: η επιθυμία να αποστρέψει κανείς το βλέμμα και να μην αναλογιστεί τις ολέθριες συνέπειες για το μέλλον όλων μας, η κοντόφθαλμη προσέγγιση των media, και οι δυνάμεις της άρνησης οι οποίες φαίνονται να εκπροσωπούνται εξίσου πλέον από τον Αυστραλό πρωθυπουργό Σκοτ Μόρισον (ο οποίος εξελέγη μέσω μιας προεκλογικής εκστρατείας που στρεφόταν κατά της κλιματικής δράσης και πήγε διακοπές στη Χαβάη την ώρα που η χώρα του καιγόταν) όσο και από ομολόγους του όπως ο Ντόναλντ Τραμπ και ο Ζαΐρ Μπολσονάρο.

Υπάρχουν όμως και δύο επιπλέον παράγοντες, αμφότεροι δυσοίωνοι και αποκαρδιωτικοί για το μέλλον του πλανήτη. Ο πρώτος έχει να κάνει με την ήδη μακρά χρονική διάρκεια αυτής της καταστροφής, γεγονός που επιτρέπει την κανονικοποίησή της παρά τις τρομακτικές εικόνες που παρακολουθούμε σε συνέχειες στις οθόνες μας. Ο δεύτερος είναι ακόμα πιο ανησυχητικός. Η χλιαρή παγκόσμια ανταπόκριση στην καταστροφή που μαίνεται στην Αυστραλία, αποτελεί άλλη μια σαφή ένδειξη της τάσης να βλέπουμε τις συμφορές που συμβαίνουν σε μακρινά από μας σημεία του πλανήτη ως κάτι που δεν αφορά τις δικές μας ζωές.

Οι φωτιές στην Αυστραλία είναι μόνο μία από τις δοκιμασίες που θα πλήξουν τον πλανήτη στα χρόνια που έρχονται. Και θα είναι τραγικό η ανησυχία και η ευαισθητοποίηση για την κλιματική αλλαγή την υποτίθεται ότι όλοι μοιραζόμαστε πλέον, αντί να προκαλέσει μια έντονη αίσθηση κοινής μοίρας της ανθρωπότητας, να έχει ως αποτέλεσμα ένα σύστημα γενικευμένης αδιαφορίας που ορίζεται από όλο και στενότερους κύκλους συμπόνιας και ενσυναίσθησης.

Με στοιχεία από το άρθρο "Global Apathy Toward the Fires in Australia Is a Scary Portent for the Future" που δημοσιεύτηκε την πρωτοχρονιά στο New York

Ερευνητές του UNSW Sydney (University of New South Wales), του Griffith University και του Swinburne University of Technology ανέπτυξαν έναν ιδιαίτερα φθηνό και βιώσιμο τρόπο παραγωγής υδρογόνου για χρήση ως καύσιμο, ανοίγοντας πιθανώς έναν νέο δρόμο για οχήματα που κινούνται με φθηνή ενέργεια.

Σε έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Nature Communications παρουσιάζεται πώς είναι δυνατή η εξαγωγή υδρογόνου μέσω διάσπασης του νερού χρησιμοποιώντας μέταλλα χαμηλού κόστους, όπως ο σίδηρος και το νικέλιο ως καταλύτες που επιταχύνουν τη διαδικασία, ενώ παράλληλα απαιτείται λιγότερη ενέργεια. Ο σίδηρος και το νικέλιο, που υπάρχουν αφθονία στη Γη, θα μπορούσαν, ως εκ τούτου, να αντικαταστήσουν πολύτιμα μέταλλα όπως το ρουθήνιο, η πλατίνα και το ιρίδιο, που μέχρι τώρα θεωρούνταν ως οι βασικοί καταλύτες στη διαδικασία διάσπασης του νερού.

Ο Τσουάν Ζάο, καθηγητής της Σχολής Χημείας του UNSW, αναφέρει πως στη διάσπαση του νερού δύο ηλεκτρόδια διοχετεύουν ηλεκτρισμό στο νερό, κάτι που επιτρέπει τον διαχωρισμό του υδρογόνου από το οξυγόνο και τη χρήση του για σκοπούς ενέργειας σε μια κυψέλη καυσίμου.

«Αυτό που κάνουμε είναι να επικαλύπτουμε τα ηλεκτρόδια με τον καταλύτη μας για να μειώνουμε την κατανάλωση ενέργειας» λέει σχετικά, σύμφωνα με το Naftemporiki.gr. «Σε αυτόν τον καταλύτη υπάρχει ένα μικροσκοπικό interface νανοκλίμακας, όπου ο σίδηρος και το νικέλιο συναντιούνται σε ατομικό επίπεδο- κάτι που εξελίσσεται σε έναν χώρο διάσπασης νερού. Εκεί είναι που το υδρογόνο μπορεί να διαχωριστεί από το οξυγόνο και να εξαχθεί ως καύσιμο, και το οξυγόνο να απελευθερωθεί ως φιλικό προς το περιβάλλον απόβλητο».

Το 2015 η ομάδα του καθηγητή Ζάο είχε ανακαλύψει ένα ηλεκτρόδιο νικελίου- σιδήρου για παραγωγή οξυγόνου, με απόδοση-ρεκόρ. Ωστόσο ο καθηγητής Ζάο λέει πως, από μόνα τους, το σίδηρο και το νικέλιο δεν είναι καλοί καταλύτες για παραγωγή υδρογόνου, αλλά όταν ενώνονται σε μικροκλίμακα, «έχουμε μαγεία».

Η ανακάλυψη αυτή θα μπορούσε να αλλάξει τα δεδομένα όσον αφορά στην χρήση του υδρογόνου ως καυσίμου, δεδομένων των τιμών των μετάλλων (σίδηρος και νικέλιο έναντι ρουθηνίου, πλατίνας και ιριδίου).

«Αυτή τη στιγμή, στην οικονομία ορυκτών καυσίμων μας, έχουμε αυτό το τεράστιο κίνητρο για να πάμε προς την κατεύθυνση μιας οικονομίας υδρογόνου, έτσι ώστε να μπορούμε να χρησιμοποιούμε υδρογόνο ως μια πηγή καθαρής ενέργειας» λέει ο καθηγητής Ζάο. «Μιλάμε για την οικονομία υδρογόνου εδώ και χρόνια, αλλά αυτή τη φορά φάινεται πως έρχεται στα αλήθεια».

Τι θα λέγατε, αν  στο γνωστό εισιτήριο των 1,40 ευρώ για τα  μέσα μαζικής μεταφοράς  ξαφνικά εμφανιζόταν η εξής ανάλυση:

Κόστος μεταφοράς: 0,70

Κόστος οχημάτων: 0,10

Κόστος αμαξοστασίου:  0,20

Κόστος συντήρησης:  0,25

Λοιπά τέλη:  0,15

Πιθανότατα να μην σας απασχολούσε καθόλου, αν το εισιτήριο παρέμενε στην ίδια τιμή.  Αλλά ακόμη και αν σας απασχολούσε,  το πιθανότερο είναι να μαθαίνατε ότι  βάσει Οδηγίας της Ε.Ε., επιβάλλεται για λόγους διαφάνειας  η   ακριβής ανάλυση των χρεώσεων της αξίας του εισιτηρίου σας . Πάντως είναι βέβαιο ότι δύσκολα θα ενημερωνόσασταν ότι  η περίφημη «διαφάνεια» δεν οφείλεται σε σεβασμό στον καταναλωτή, αλλά στο γεγονός  ότι πλέον  με το εισιτήριο σας πληρώνονται πέντε διαφορετικές επιχειρήσεις, γιατί   η δημόσια επιχείρηση  που μέχρι τότε σας εξυπηρετούσε   χωρίστηκε αναγκαστικά (βάσει Οδηγίας της Ε.Ε)  σε τέσσερις επιχειρήσεις:  μία που έχει στην ιδιοκτησία της τα οχήματα, μια δεύτερη που εκτελεί τις μεταφορές, μια τρίτη  που  ανέλαβε τα αμαξοστάσια και μια τέταρτη που επισκευάζει και συντηρεί τα οχήματα. Και επειδή όλες αυτές είναι δύσκολο να συνεννοηθούν μεταξύ τους, δημιουργήθηκε  και μία πέμπτη για να τις συντονίζει και να είναι πιο….ευέλικτη, την οποία επίσης εσείς πληρώνετε.
Βεβαίως , δημιουργείται το εύλογο ερώτημα,  γιατί να νοιάζει  εμάς τους καταναλωτές η τύχη μιας δημόσιας επιχείρησης  , αν εξυπηρετούνται οι ανάγκες μας και η τιμή του εισιτηρίου παραμένει ίδια.  Γιατί, απλούστατα, είναι ελάχιστες  οι πιθανότητες η τιμή του να  μην αυξηθεί σταδιακά, όταν  από το ίδιο εισιτήριο θα πρέπει, όχι μόνο να συντηρηθούν, αλλά και να βγάζουν κέρδος, πέντε διαφορετικές επιχειρήσεις.
Αυτό  το μοντέλο,  παρότι φανταστικό για τις αστικές συγκοινωνίες,  εφαρμόζεται ήδη «με επιτυχία» εδώ και μια δεκαετία στην ηλεκτρική ενέργεια με  γνωστά αποτελέσματα:  Εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά δυσκολεύονται να πληρώσουν τους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος και καταφεύγουν σε ρυθμίσεις και χιλιάδες νοικοκυριά  μένουν χωρίς  ηλεκτρικό ρεύμα λόγω ληξιπρόθεσμων οφειλών .  Το φαινόμενο αυτό αποδίδεται αποκλειστικά στην οικονομική κρίση και τη δραματική μείωση των εισοδημάτων των νοικοκυριών. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι οφείλεται κατά κύριο λόγο στην εφαρμογή του νέου μοντέλου και στις (σταδιακές) αυξήσεις  της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος που επέφερε. Παράδειγμα: το 2008 ένα νοικοκυριό πλήρωνε για ηλεκτρικό ρεύμα 1233 ΩΧΒ, το ποσό των 114,00 ευρώ, χωρίς Φ.Π.Α. Σήμερα πληρώνει για τις ίδιες ΩΧΒ το ποσό των 190,89 ευρώ χωρίς να συμπεριλαμβάνεται στο ποσό αυτό ο Φ.Π.Α. που σημειωτέον ο συντελεστής του έχει αυξηθεί από 9% σε 13%.
Πώς έγιναν αυτές οι αυξήσεις; Θυμίζουμε ότι το 2009 είδαμε για πρώτη φορά στους λογαριασμούς της  ΔΕΗ (εκτός από τις χρεώσεις για δημοτικά τέλη, Τ.Α.Π και ΕΡΤ που πάντοτε αναφέρονταν χωριστά ως συνεισπραττόμενες  χρεώσεις υπέρ τρίτων)   τη  χρέωση για ηλεκτρικό ρεύμα να αναλύεται σε χρέωση για «ΔΙΚΤΥΟ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ», «ΔΙΚΤΥΟ ΔΙΑΝΟΜΗΣ», «ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΚΟΙΝΗΣ ΩΦΕΛΕΙΑΣ» «ΕΙΔΙΚΟ ΤΕΛΟΣ ΑΠΕ» και «ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΡΕΥΜΑΤΟΣ». Οι χρεώσεις αυτές, οι οποίες έχουν πλέον μετονομασθεί σε «ρυθμιζόμενες χρεώσεις», δηλαδή χρεώσεις για «ΑΔΜΗΕ» (Σύστημα μεταφοράς), «ΔΕΔΔΗΕ» (Δίκτυο Διανομής), «ΥΚΩ» (Υπηρεσίες Κοινής Ωφελείας», «ΕΤΜΕΑΡ» και «ΛΟΙΠΕΣ ΧΡΕΩΣΕΙΣ», σταδιακά αυξήθηκαν και έφθασαν τους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος στο ύψος που έχουν σήμερα.
Οι χρεώσεις αυτές οφείλονται στο γεγονός ότι  «άνοιξε» η αγορά ηλεκτρικής ενέργειας και  το δίκτυο ηλεκτροδότησης της χώρας που ανήκε αποκλειστικά στη ΔΕΗ ( η οποία λειτουργούσε ως δημόσια επιχείρηση μέχρι το 1999), χωρίστηκε  σε τέσσερεις  τομείς:  Στον τομέα της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, στον οποίο εισήλθαν ιδιώτες (οι γνωστές ΑΠΕ), οι οποίοι μάλιστα πουλάνε την ηλεκτρική ενέργεια που παράγουν με εγγυημένες τιμές, στο δίκτυο μεταφοράς (σήμερα ΑΔΜΗΕ) και  στο δίκτυο διανομής (σήμερα ΔΕΔΔΗΕ), ενώ επίσης εισήλθαν ιδιώτες   ως προμηθευτές  μεταξύ των οποίων και οι γνωστές  λόγω σκανδάλου εταιρείες “ENERGA” και “HELLAS POWER”. Παράλληλα δημιουργήθηκε η ΡΑΕ (ρυθμιστική αρχή ενέργειας) για να  ρυθμίζει την «αγορά»  που δημιουργήθηκε με το νέο μοντέλο και εν συνεχεία ο ΛΑΓΗΕ (Λειτουργός της Αγοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας) , ενώ αναμένεται και η ίδρυση μιας νέας εταιρείας (Ελληνικό Χρηματιστήριο Ενέργειας) με απόσχιση τμήματος του ΛΑΓΗΕ.

 Εν ολίγοις,  ενώ η «πίττα» της κατανάλωσης  παραμένει  η ίδια ,  οι διεκδικητές της συνεχώς πληθαίνουν. Πώς λοιπόν θα «εξυπηρετηθούν» όλοι αυτοί, αν δεν αυξηθεί η τιμή που πληρώνει ο καταναλωτής ;

Την άμεση ολοκλήρωση των διαδικασιών για τη μετάβαση του υφιστάμενου προσωπικού των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών (ΦΔΠΠ) σε σχέση εργασίας αορίστου χρόνου ζητεί ο Πανελλαδικός Σύλλογος Εργαζομένων ΦΔΠΠ,

Σε ανάρτησή του στο Facebook, o Σπύρος Ψαρούδας μεταφέρει τα όσα αποκάλυψε ο Υπουργός ΠΕΝ κ. Χατζηδάκης σχετικά με τα νέα σχέδια της εταιρείας Ελληνικός Χρυσός, κατά τις δύο συναντήσεις του με τις περιβαλλοντικές οργανώσεις. Αναλυτικός σχολιασμός θα γίνει σε επόμενη ανάρτηση.

Στη συνάντηση 18 Περιβαλλοντικών Οργανώσεων με τον Πρωθυπουργό (25/10/19), ο εκπρόσωπος της ΚΑΛΛΙΣΤΩΣ επεσήμανε μεταξύ άλλων ότι η συνέχιση των εξορυκτικών δραστηριοτήτων στη Χαλκιδική απειλεί με μη αντιστρέψιμη καταστροφή το δασικό πλούτο, τους υδατικούς πόρους, τις δυνατότητες βιώσιμης ανάπτυξης της περιοχής και τη δημόσια υγεία.
Η απάντηση που πήραμε από τον Υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Χατζηδάκη ήταν ότι ο νέος σχεδιασμός της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ «δεν περιλαμβάνει παραγωγή χρυσού στην περιοχή και, συνεπώς, η εξορυκτική δραστηριότητα θα έχει μειωμένες περιβαλλοντικές επιπτώσεις»!

Όταν δε αναφερθήκαμε στο νέο Αναπτυξιακό Νόμο που ενθαρρύνει τις εξορυκτικές δραστηριότητες, με κίνδυνο επέκτασής τους (προς Θράκη, τουλάχιστον), ο ίδιος ο Πρωθυπουργός αμφισβήτησε την κεφαλαιακή επάρκεια της μητρικής εταιρίας (Eldorado Gold), απαντώντας «περιμένετε να δούμε αν έχουν τα λεφτά να επενδύσουν»!

Στην νέα συνάντηση που είχαν οι Περιβαλλοντικές Οργανώσεις με τον Υπουργό στο ΥΠΕΝ, την Τετάρτη 4 Δεκεμβρίου, ο εκπρόσωπος της ΚΑΛΛΙΣΤΩΣ ζήτησε περαιτέρω διευκρινίσεις για το θέμα. Η κυρία Αλεξάνδρα Σδούκου, Γενική Γραμματέας του Υπουργείου, διευκρίνισε ότι έχει υποβληθεί νέο επενδυτικό πλάνο από την εταιρία και ότι το ΥΠΕΝ έχει ξεκινήσει την επεξεργασία του. Για τα τεχνικά στοιχεία του πλάνου, έχει ζητηθεί η συνδρομή καθηγητών του Πολυτεχνείου, ενώ η εξέταση των οικονομικών στοιχείων του πλάνου (royalties, έσοδα δημοσίου, θέσεις απασχόλησης), έχει ανατεθεί σε εταιρεία συμβούλων.

Ο εκπρόσωπος της ΚΑΛΛΙΣΤΩΣ, ρώτησε τον Υπουργό εάν το επενδυτικό πλάνο παρακάμπτει την υποχρέωση καθετοποιημένης, «καθαρής» παραγωγής χρυσού στη Χαλκιδική, που αποτελούσε μέχρι τώρα το βασικό επιχείρημα της εταιρίας για το «δημόσιο όφελος». Ο Υπουργός απέφυγε να δώσει τη φορά αυτή σαφή απάντηση, επιβεβαιώνοντας εμμέσως ότι η εφαρμογή «μεθόδου σταθεροποιημένων αποβλήτων στις Σκουριές», που κατά την ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ «θα μειώσει το περιβαλλοντικό αποτύπωμα του έργου κατά περίπου 40% και θα μειώσει την κατανάλωση νερού», δεν περιλαμβάνει έργα μεταλλουργίας και παραγωγή χρυσού με την δήθεν «καινοτόμο και καθαρή μέθοδο της ακαριαίας τήξης (flash smelting)».

Είναι προφανές, ότι το νέο επενδυτικό πλάνο πρέπει να ακολουθήσει νέα Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων, δημόσια διαβούλευση, νέα Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων, τεχνικές μελέτες και εγκρίσεις τους. Όσες/όσοι, εδώ και χρόνια, αγωνίζονται ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στη Β. Ελλάδα, αξιοποιώντας τα νέα δεδομένα, οφείλουν να αναδείξουν, ακόμα και στους πιο ευκολόπιστους, την απάτη της ακαριαίας τήξης και τις ψευδείς υποσχέσεις περί «δημοσίου οφέλους» της ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ και των υποστηρικτών της και να απαιτήσουν από την κυβέρνηση την οριστική ματαίωση των σχεδίων εξόρυξης χρυσού στη Χαλκιδική και τη Θράκη,

Η Περιβαλλοντική Οργάνωση «Καλλιστώ» θα εξακολουθήσει να υποστηρίζει, με όσες δυνάμεις διαθέτει, τον αγώνα αυτό.

Με το σύνθημα «Η Eldorado δεν είναι πολιτισμός, είναι καταστροφή και θάνατος» κάτοικοι της Μ. Παναγιάς και